Semenjak mak jadi balu, mak banyak terlibat dengan aktiviti keagamaan di kampung. boleh dikatakan setiap malam, mak akan pergi ke surau atau masjid untuk mendengar kuliah ataupun belajar mengaji. Aku masa tu memang tak ada pilihan lain, terpaksalah ikut. Masa tu, rumah kami takde TV, so kalau aku buat alasan yang munasabah sekalipun, aku tidak mampu menewaskan mata mak yang mencerlung tajam ke arahku ( tak bagi la tu...)
Lazimnya selepas solat Maghrib,kami akan bersiap-siap ka surau atau masjid. Oleh kerana saban hari kami ke sana, maka tak hairanlah aku dah boleh hafal nama ustaz-ustaz yang mengajar. Sebut je... Ustaz Gous, Ustaz Norman, Ustaz Zalnun, Ustaz Fahrin Ahmad... Semuanya kau kenal. Nak tau kenapa aku kata macam tu? Sebab time solat berjemaah,aku boleh tau ustaz mana yang akan baca surah pendek; ustaz mana yang solatnya 'laju' dan mana yang solatnya slow... Hehehe...
Selepas kuliah,biasanya ada jamuan moreh disediakan. Masa tu, jamuan moreh sangat happening... Time bulan puasa pun tak macam ni...Bubur lambuk, mi goreng, mi kari,lontong dan macam-macam lagi. Time tu akulah yang paling rajin sekali. Tolong apa yang patut. Habuannya memang best... Dapat makan lebih daripada yang dihidangkan...
Pada suatu hari, nak dijadikan cerita... Semasa tengah solat, kawan aku tarik telekong aku. Aku sabar je... Lepas je beri salam, tanpa sempat lipat telekong, aku pun gi hambat dia. Kami pun berkejar-kejaranlah dalam surau. Tanpa diduga, kakiku terlanggar dulang yang berisi moreh. Dengan gaya gimnastik bertaraf olimpik, aku pun melayang ke atas dulang moreh tu...Pranggg!!! Bunyi dulang dan pinggan bersatu. Seluruh jemaah yang sedang khusyuk berdoa tergamam dan terpaku...

+Bila dah besar baru aku tahu, apa yang mak asyik rotan aku
masa kecil-kecil dulu supaya aku jadi insan berguna.
CERITA INI DIAMBIL DARI ANA MUSIM
No comments:
Post a Comment